Fuetreventura - Betancuria
1. Informacje ogólne o mieście Betancuria
Betancuria to gmina oraz miasto położone na zachodnim wybrzeżu, w centralnej części Fuerteventury, a także dawna stolica wyspy. Jest to najmniej zaludniona gmina na terenie Wysp Kanaryjskich – z zaledwie 811 mieszkańcami.
Obszar gminy w zasadniczej części zajmuje masyw Betancuria (Macizo de Betancuria), który jest najstarszym geologicznie pasmem górskim skał metamorficznych, pokrytych osadami i skamieniałościami oceanicznymi (tzw. complejo basal). Najważniejsze szczyty górskie w regionie to: Montaña de la Atalaya (724 m), Gran Montaña (708 m), Morro de la Cruz (676 m.), Montaña de Teteguno (645 m) i Pico de la Muda (600 m). Liczne wąwozy, których ujścia znajdują się na wybrzeżu, utworzyły tam ciekawe klify i formacje skalne. Natomiast na równinach i w żyznych dolinach powstały miasteczka, których głównymi przedstawicielami obecnie są: Betancuria, Vega de Río Palmas i Valle de Santa Inés.
- Fiesta de San Buenaventura – 14 lipiec, Betancuria
- Fiesta de San Diego – 13 listopad, kaplica San Diego, Betancuria
- Fiesta de Nuestra Señora de la Concepción – 8 grudzień, Betancuria
- Fiesta de Santa Inés – 21 styczeń, Valle de Santa Inés
- Fiesta de San Bartolomé – 24 sierpień, Valle de Santa Inés
- Las fiestas de la Peña – 5 sierpień i 18 grudzień, Vega de Río Palmas
- Fiestas en Honor a la Virgen de la Peña – trzecia sobota września, Vega de Río Palmas
2. Opis miasta
Podbój wyspy Fuerteventura i historia powstania miasta
Historia tego miasta ściśle związana jest z historią podboju wyspy przez Francuza Jeana de Béthencourt, który uczynił to w 1404 roku. Na swój podbój wyruszył ze zdobytego wcześniej Lanzarote, a w całej operacji pomagali mu tamtejsi Guanczowie, z królem Guardafía na czele.
Fuerteventura w tym czasie podzielona była na dwa królestwa Majo (rdzennych mieszkańców wyspy): królestwo Maxorata z królem Guize oraz królestwo Gandia z królem Ayoze. Nie stawiali oni większego oporu przed najeźdźcą i już w styczniu 1405 roku oboje przyjęli chrzest wraz z poddanymi.
Betancuria było pierwszą osadą na wyspie, która z czasem rozrastała się coraz bardziej uzyskując ostatecznie status stolicy wyspy. W XVIII wieku wewnętrzne przemiany w obszarze władzy spowodowały przeniesienie siedziby gubernatora wyspy do La Oliva, chociaż formalnie Betancuria nadal pozostawała stolicą, gdzie znajdowały się wszystkie urzędy cywilne. Ustawa administracyjna z 1812 roku zniosła władzę feudalną, a obszar wyspy został podzielony na 8 gmin miejskich: La Oliva, Tetir, Puerto de Cabras, Casillas del Angel, Antigua, Tuineje, Pajara i Betancuria. W 1834 roku stolica wyspy została ostatecznie przeniesiona do Puerto de Cabras (dzisiejsze Puerto del Rosario), a w XX wieku zmniejszono ilość gmin do obecnych sześciu.
Kościół La Iglesia de Santa María de Betancuria
Kościół położony jest w samym centrum miasteczka, w jego historycznej części, przy dziedzińcu. Pierwsza, prosta kaplica została tutaj zbudowana tuż po podboju wyspy, na początku XV wieku. W 1410 roku zastąpiono ją świątynią w stylu gotyckim dzieła Jeana le Maçon. W 1593 roku został zniszczony przez piratów berberyjskich, którzy w tym czasie napadli na miasto. Odbudowę kościoła rozpoczęto w XVI wieku. Trwała ona aż do ostatniej dekady XVII wieku. Efektem tych prac jest dzisiejsza świątynia, gdzie mieszają się ze sobą style: renesansowe, gotyckie i barokowe.
Kościół posiada trzy nawy oddzielone od siebie kolumnami toskańskimi, wydzielone prezbiterium, dwie kaplice boczne oraz kwadratową, piętrową wieżę - dzwonnicę. Otwory okienne oraz wejścia ozdobione zostały rzeźbionym kamieniem, narożniki elewacji – ciosanym kamieniem.
Wnętrze kościoła jest bardzo bogate i zostało częściowo przekształcone w Muzeum Sztuki Sakralnej (Museo de Arte Sacro). Wśród największych zabytków tego miejsca należy wymienić: ośmioboczny, kasetonowy sufit w stylu mauretańskim nad zakrystią (wejście od prezbiterium), wykonana z drewnianych kasetonów ambona, przepiękny, drewniany i złocony ołtarz główny (powstawał w latach 1684-1718, dzieła Francisco Hernández), ołtarze: de San Buenaventura, del Sagrado corazón de Jesús, de Cristo Atado a la Columna, de Ánimas, de Ntra. Sra. del Carmen, de San Diego oraz de La Inmaculada, liczne rzeźby, obrazy, kapłańskie szaty i srebra. Zwiedzanie muzeum jest możliwe po uiszczeniu symbolicznego datku.
Muzeum Archeologiczne
Teren wokół kościoła to bardzo urokliwe miejsce - to brukowane, wąskie uliczki, piętrowe, bielone domy z dachami z czerwonej dachówki, drewnianymi oknami i balkonami, dużo zieleni i przyjemnego cienia. Niedaleko tej scenerii, tuż przy drodze FV-30 (skrzyżowanie dróg calle Roberto Roldan i calle Amador Rodriguez) znajduje się Muzeum Archeologiczne. Tutaj, w dwóch salach wystawowych, można zapoznać się z historią wyspy (technikami zdobywania pożywienia, wypasania zwierząt, pozyskiwania wody pitnej), podziwiać przedmioty codziennego użytku (pozostałości ceramiki, narzędzia wykonane z kości lub mięczaków) oraz wykorzystywane w obrzędach religijnych przez rdzennych mieszkańców wyspy – Majo (Maxos).
Kościół La Iglesia Conventual de San Buenaventura i kaplica La Ermita de San Diego
Wjeżdżając do Betancuria drogą FV-30 (od punktu widokowego Morro Velosa Statues) po lewej stronie można dostrzec przestronny parking. Z tego miejsca tylko kilka kroków dzieli nas od kaplicy La Ermita de San Diego.
O kaplicy wiadomo jedynie, że jej budynek powstał w drugiej połowie XVII wieku, po spustoszeniu miasta przez piratów berberyjskich. Powstała ona w miejscu małej jaskini, gdzie modlił się San Diego podczas pobytu w Betancuria w latach 1441-1449.
Jest to dwunawowa świątynia z niewielką zakrystią. Nawy oraz część ołtarzowa oddzielone są od siebie łukami. Wyposażenie kaplicy jest bardzo skromne: drewniana ambona oraz niewielki ołtarz ze złoconego drewna.
Zaledwie 40 metrów dalej na południowy-wschód znajduje się kościół La Iglesia Conventual de San Buenaventura – a właściwie to, co z niego zostało.
Historia kościoła jest ściśle związana z dawnym klasztorem franciszkanów Convento de San Buenaventura, którego budowę rozpoczęto w 1416 roku. Trwała ona przez wiele lat ze względu na chroniczny brak funduszy. Dopiero w XVII wieku został przebudowany i powiększony o kościół klasztorny, zbudowany na planie łacińskiego krzyża.
Obecnie można podziwiać już tylko ściany tego kościoła, zachowały się także łukowe przejścia pomiędzy poszczególnymi częściami świątyni, dwa małe, kamienne ołtarze niszowe oraz fundamenty dawnego klasztoru.
3. Główne atrakcje
Gmina Betancuria oferuje turystom wiele ciekawych atrakcji. Do wyboru mamy urokliwe miasteczka i wioski o typowej kanaryjskiej architekturze, ciekawe punkty widokowe ze spektakularnymi widokami na okoliczne góry i doliny oraz liczne lokalne i główne szlaki turystyczne.
Główne szlaki turystyczne w gminie Betancuria
- Tefia - Betancurianr szlaku: GR 131 - etap 4
długość: 17,15 km
trudność: średnia
uwagi: szlak GR 131 jest szlakiem przechodzącym przez całą wyspę, z północy na południe; został podzielony na 9 etapów - Betancuria - Pajaranr szlaku: GR 131 - etap 5
długość: 16,4 km
trudność: średnia
uwagi: szlak GR 131 jest szlakiem przechodzącym przez całą wyspę, z północy na południe; został podzielony na 9 etapów
Lokalne szlaki turystyczne w gminie Betancuria
- Vega de Río Palmas – Presa de las Peñitasnr szlaku: SL VF 27
długość: 3,4 km
trudność: łatwa
Początek szlaku: ulica calle Puerto de la Peña (na przecięciu tej ulicy z wąwozem Rio Palmas)
Koniec szlaku: Kaplica ermita de las Peñitas
uwagi: szlak nie zakreśla koła - Vega de Río Palmas – Agua de Bueyesnr szlaku: SL VF 28
długość: 3,2 km
trudność: średnia
Początek szlaku: plac przykościelny Plaza de Nuestra Señora de la Peña w Vega de Río Palmas
Koniec szlaku: wąwóz Barranco de los Almácigos, okolice La Capellanía
uwagi: szlak nie zakreśla koła - Antigua - Betancurianr szlaku: SL VF 29
długość: 5,5 km
trudność: łatwa
Początek szlaku: plac przykościelny Plaza de la Iglesia de Antigua
Koniec szlaku: kościół Iglesia de Santa María de Betancuria
uwagi: szlak nie zakreśla koła - Tiscamanita - Vega de Río Palmasnr szlaku: SL VF 31
długość: 6,3 km
trudność: łatwa
Początek szlaku: skrzyżowanie ulic Juan Peñate i de la Cruz w miasteczku Tiscamanita
Koniec szlaku: plac przykościelny Plaza de Nuestra Señora de la Peña w Vega de Río Palmas
uwagi: szlak nie zakreśla koła
4. Przydatne informacje
Plan miasta Betancuria
- Muzeum Archeologiczne
-
- godziny otwarcia: wtorek-sobota 10:00-18:00
- wstęp: 2,00 € bilet normalny, 1,00 € bilet ulgowy, dzieci poniżej 12 lat wstęp wolny
