Fuerteventura - Tefia
1. Informacje ogólne o Tefia
Tefia jest niewielką wioską położoną w gminie Puerto del Rosario i liczy około 250 mieszkańców. Pomimo tego można tu odnaleźć przynajmniej trzy atrakcje warte odwiedzenia. Są to:
- wiatraki Molina i Molino de Tefia
- skansen Ecomuseo de La Alcogida
- kaplica Ermita de San Agustin
2. Opis miasteczka i jego atrakcji
Wiatraki Tefia
Wiatraki Molina i Molino de Tefia znajdują się w niewielkiej odległości od siebie. Pierwszy usytuowany jest tuż przy drodze FV-207, za głównymi zabudowaniami miasteczka Tefia a przed skansenem Ecomuseo de La Alcogida. Drugi znajduje się około kilometra dalej w kierunku zachodnim. Można dojechać do niego wąską, początkowo asfaltową drogą, która w ostatnich metrach przemienia się w drogę gruntową, utwardzoną. Swój początek ma ona przy wiatraku Molina de Tefia.
Molino de TefiaWiatraki tego typu zaczęły pojawiać się na wyspie na przełomie XVIII i XIX wieku. Jest to konstrukcja kamienna, zbudowana na planie koła, o stożkowym kształcie. Wieńczy ją stożkowy, drewniany i obrotowy dach. Dach ten był obracany za pomocą specjalnego drewnianego dyszla, który wystaje z tylnej, przeciwnej skrzydłom strony. W ten „prosty” sposób wiatrak mógł być ustawiony zawsze w kierunku wiatru.
Młyny tego typu posiadają dwa lub trzy piętra (w tym przypadku trzy). Dolne piętro wykorzystywane było do celów użytkowych, głównie przechowywania narzędzi używanych przez młynarzy lub składowania ziarna, jeżeli wiatrak posiadał tylko dwa piętra. Piętro środkowe służyło do magazynowania ziarna, a w górnym znajdowały się urządzenia mielące i odbywał proces mielenia mąki.
Molino de Tefia jest jedynym przedstawicielem wiatraka na wyspie z sześcioma skrzydłami.
Molina de TefiaWiatrak tego typu był bardziej nowoczesny od tradycyjnych, zbudowanych na planie koła. Został zaprojektowany przez D. Isidoro Ortega w XIX wieku i łączy w sobie dwie funkcje: magazynowania oraz mielenia ziarna na wysokości parteru, co pozwalało młynarzowi na unikanie wnoszenia ciężkich worków po schodach.
Młyn ten składa się z drewnianej wieży oraz trzech, kamiennych izb, z których w największej znajduje się konstrukcja młyna. Wieża podtrzymuje mechanizm młyna, który za pomocą metalowego puyón połączonego z kołem zębatym łączy jego napęd (skrzydła) z pozostałymi urządzeniami służącymi do przemiału: dwoma kamieniami młyńskimi (usytuowanymi u podstawy wieży). Wiatrak tego typu wyposażony był najczęściej w 4 lub 6 skrzydeł.
Zasada działania młyna jest identyczna, jak w przypadku młynów tradycyjnych. Ziarno umieszczane było w leju (pojemniku w kształcie odwróconego stożka) połączonego z drewnianym kanałem (canaleja), którym ziarno było transportowane w kierunku kamieni młyńskich, gdzie odbywała się jego obróbka.
Napędzane siłą wiatru skrzydła przekazywały energię w postaci siły kinetycznej na koło zębate. Te z kolei napędzało metalowy wał (puyón), a on wprawiał w ruch górne koło młyńskie. W dalszej kolejności obracało się dolne koło młyńskie co powodowało mielenie ziarna.
Ecomuseo de La Alcogida
Na południu od wioski Tefia i młynów, zaraz przy drodze FV-207, po jej obu stronach znajduje się Ecomuseo de La Alcogida. Cały, dość obszerny kompleks składa się z 7 budynków mieszkalnych, pól uprawnych, pastwisk pooddzielanych od siebie niewysokimi, kamiennymi murami oraz skomplikowany system zbierania i magazynowania wody. Teren ten był zamieszkany i użytkowany aż do lat siedemdziesiątych poprzedniego stulecia.
Jest to swego rodzaju skansen, który ukazuje typową wioskę kanaryjską sprzed „boomu” turystycznego. Każde z domostw zachowało nazwę jego dawnego właściciela.
Można się tutaj zapoznać ze standardowymi dla tego okresu zawodami, którymi zajmowali się mieszkańcy, naczyniami i narzędziami niezbędnymi do ich wykonywania, procesami produkcji oraz produktami. Oprócz tradycyjnego rolnictwa i związanymi z nim pracami, były to:
- kamieniarstwo: proces pozyskiwania kamienia (pumeksu, bazaltu, piaskowca, tufu itp.) oraz jego wykorzystania np. w rzeźbiarstwie
- proces wytwarzania skórzanych toreb el zurron, które przeznaczone były do przechowywania i przetwarzania gofio – typu kanaryjskiej mąki
- proces pieczenia chleba w specjalnych kamiennych piecach
- proces wytwarzania mosiężnych przedmiotów codziennego użytku, np. piecyków, świeczników, wiader itp.
- kowalstwo
- proces pozyskiwania wełny owczej i jej przetwarzania
- garncarstwo i wytwarzanie ceramiki
- el Calado – sztuka dekorowania tkanin specjalnym rodzajem haftu
- tkactwo przy użyciu krosien tekstylnych
- proces wyplatania rozmaitych użytkowych przedmiotów (mat, koszy, mioteł, kapeluszy itd.) z różnych części liści palmowych
Ermita de San Agustin
Starania o budowę świątyni rozpoczęły się w 1713 roku. Przedsięwzięcie takie wymagało wówczas specjalnej licencji od Kapituły Katedralnej. Budowę sponsorowali okoliczni mieszkańcy i została ona ukończona 19 marca 1714 roku, kiedy to kaplicę pobłogosławiono. Była to wówczas krótsza o 10 metrów, surowa budowla w stylu franciszkańskim. Otrzymała patronat świętego Augustyna. Teren stopniowo był rozbudowywany o kolejne elementy: schody, dziedziniec, dzwonnicę, mur. Na początku XIX wieku świątynia została powiększona, wzbogacona o kopułę, a zakrystia przebudowana (dostawiono piętro, schody i balkon).
Jest to jednonawowy kościół z prezbiterium oddzielonym łukiem, zwieńczonym ośmioboczną kopułą wspartą na czterech pendentywach. Kopuła w centralnej części zakończona jest iglicą, na szczycie której znajduje się drewniany krzyż. Do ściany południowej przylega piętrowa zakrystia z uroczym, drewnianym balkonem. Natomiast w ścianie frontowej, od strony północnej znajduje się niewielka dzwonnica. Elewacja świątyni łączy w sobie styl sztuki romańskiej i gotyckiej z elementami mauretańskimi, a dzwonnica oraz ozdobne wejście zostały wykonane z kamienia. Pustelnia otoczona jest niezbyt wysokim murem, który przylega do przestronnego dziedzińca. Posiada on trzy wejścia – główne, w kształcie łuku ozdobionego kamieniem (naprzeciwko głównej fasady świątyni) i dwa boczne (północne i południowe). Ogrodzenie zostało zbudowane w latach 1764-1773.
W środku tego uroczego kościółka znajduje się centralny, kamienny ołtarz wykonany z piaskowca, którego główną ozdobę stanowią gładkie kolumny korynckie oraz boczny ołtarz, a właściwie malowidło olejne wykonane na płótnie, a poświęcone Najświętszym Duszom w Czyśćcu (Las Santísimas Ánimas del Purgatorio). Wśród cennych zabytków tego miejsca znajdziemy również drewnianą ambonę, osiemnastowieczny wizerunek św. Augustyna oraz fragmenty oryginalnych, kwiatowych dekoracji na bocznej ścianie.
Kilka słów na zakończenie
Trzeba przyznać, że Tefia jest niesamowicie malowniczą, cichą i spokojną osadą. W ciągu mojego pobytu w tym miejscu nie spotkałam ani jednego mieszkańca czy turysty. Tą rozległą równinę przecinały tylko pojedyncze dźwięki przejeżdżających nielicznie samochodów. Sprawiało to niesamowite wrażenie – można było sobie w pełni wyobrazić, jak na co dzień toczy się życie w tym nieco sennym miasteczku, które tak bardzo kontrastuje z bardziej popularnymi resortami turystycznymi. I szczerze mówiąc sama nie wiem, w jakim celu i dla kogo powstała tam siłownia na otwartym powietrzu, która znajduje się tuż obok kaplicy Ermita de San Agustin.
3. Przydatne informacje
Plan miasteczka Tefia
- Ecomuseo de La Alcogida
-
- wstęp: 5,00 € bilet normalny, 2,50 € bilet ulgowy, dzieci poniżej 13 lat wstęp wolny
- godziny otwarcia: wtorek-sobota 10:00-18:00
