Mahón - Maó

1. Informacje ogólne o gminie i mieście Mahón 2. Opis miasta 3. Główne atrakcje 4. Przydatne informacje 5. Galeria miasta Mahón (Maó)

1. Informacje ogólne o gminie i mieście Mahón

Hiszpańskie Mahón lub katalońskie Maó to jedno i to samo miasto - stolica Minorki położona na południowo-wschodnim krańcu wyspy. Miasto osiągnęło status stolicy wyspy już w 1722 roku, w czasach brytyjskiej dominacji. Jego wizytówką jest drugi na świecie, co do wielkości, naturalny port i tarasowe położenie miasta na wysokich klifach. Dodatkowo Mahón to miejsce, gdzie swoje wpływy mieli kolejno Rzymianie, Maurowie, Hiszpanie, Brytyjczycy i Francuzi (w XVIII wieku Minorka kilkukrotnie przechodziła z rąk brytyjskich w francuskie i odwrotnie) i ostatecznie Hiszpanie (1802 r.), co w pełni jest odzwierciedlone w architekturze miasta, zbiorach muzealnych oraz kulturze jego mieszkańców.

Święta obchodzone w Mahón

Święto Matki bożej Łaskawej Fiestas de la Mare de Déu de Gràcia – obchodzone w dniach 6-9 września na placu Costitucio. Główną atrakcją fiesty jest parada koni – Colcada, wyścigi konne oraz pokaz sztucznych ogni. Natomiast każdy dorosły uczestnik tych obchodów nie może odmówić skosztowania „la pomada” – typowego drinku z tego rejonu, który otrzymuje się przez zmieszanie ginu Xoriguer (produkowanego w porcie Mahón) z lemoniadą w proporcji 1:2.

Gmina Mahón

Gmina Mahón jest trzecią co do wielkości gminą na wyspie Minorka, z całkowitą powierzchnią 117,2 km². W skład gminy wchodzą następujące miasta:

Es Grau
Sa Mesquida
Es Murtar
Cala Llonga
Sant Antoni
Mahón (Maó)
Llucmacanes
San Climent
Binixica
es Canutells
Binidalí

2. Opis miasta

Express-owo przez Mahón (Maó)

Przyjemną formą zwiedzania stolicy wyspy wydaje się przejażdżka pociągiem Express Mao, którego trasa wiedzie wokół najważniejszych zabytków tego położonego na skałach miasta. Ta trwająca około 45 minut podróż zaczyna się i kończy w tym samym miejscu – w pobliżu skrzyżowania dróg Moll de Llevant i Carrero Costa de ses Voltes. Zdecydowałam się skorzystać z tej oferty, tym bardziej, że cena przejazdu to zaledwie 6,00 € dla osoby dorosłej.

W czasie pierwszego etapu wycieczki mogłam podziwiać widoki na zatokę, przycumowane żaglówki i jachty po jednej stronie oraz architekturę portowej części miasta po drugiej stronie. Im dalej w głąb zatoki Figuera, tym bardziej okazałe i coraz większe jachty ukazywały się moim oczom.

Dalsza droga wiodła w głąb nowszej części miasta, żeby później skierować się z powrotem w stronę nabrzeża widzianego już z górnego poziomu. W ten sposób bez problemu mogłam zobaczyć poszczególne wyspy zatoki, a nawet fort la Mola. Okazało się, że pociąg podczas swojej trasy zatrzymuje się w ciekawszych miejscach, aby turyści mogli zrobić sobie zdjęcia lub po prostu wysiąść i odbyć dalszą drogę pieszo. Pierwszym takim przystankiem był punkt widokowy na skrzyżowaniu dróg Passeig Maritim z Carrer de Sant Sebastia, tuż obok wyjątkowego pomnika - śruby napędowej pochodzącej z promu Iscomar.

Późniejsza droga wiodła mnie bardzo wąskimi i ciasnymi uliczkami, aby nagle wyjechać na trójkątny skwer Placa del Princep, na krańcu którego zobaczyć mogłam tylną ścianę Kościoła Iglesia del Carme, w której znajduje się wejście do Muzeum Hernández Sanz - Hernández Mora.

Kolejny przystanek pociągu miał miejsce na placu del Carme, przy którym mieści się front kościoła Iglesia del Carme oraz wejście do dawnego klasztoru o tej samej nazwie, w którym obecnie odbywa się m.in. targowisko. Z tego placu mogłam także zobaczyć ośmiokątną wieżę kościoła Iglesia de Santa Maria.

Pociąg skierował się następnie w stronę placu Conouesta, wprost na tyły kościoła de Santa Maria, przejeżdżając tuż obok przepięknego pałacu Casa Mir. Pociąg objechał kościół praktycznie dookoła i wyjechał na plac Constitucio. To właśnie tutaj znajduje się centrum historycznej części miasta oraz najważniejsze obiekty stolicy – Ratusz z przylegającym do niego od północy klasztorem Convent de la Concepcio, kościół Iglesia de Santa Maria oraz Budynek dawnej straży Principal de Guàrdia.

W dalszą drogę pociąg skierował się w stronę ostatniego świadectwa średniowiecznych murów okalających dawne Mao – bramy z dwoma wieżami Portal de Sant Roc. Od tego miejsca ruszył bardzo wąskimi uliczkami wprost na plac de s'Esplanada, na którym odbył się ostatni krótki postój.

Końcowy etap wycieczki stanowiła już droga powrotna pociągu, który jeszcze przejechał kolejno obok teatru Principal, objechał bramę Portal Sant Roc oraz plac Constitucio i kościół Iglesia de Santa Maria od południa, ponownie pojawił się na placu Conouesta żeby zjechać krętą Carrero Costa de ses Voltes w stronę portu.

Rejs katamaranem po zatoce w Mahón

Z pewnością wielokrotnie spotkaliście się, przy okazji „europejskich wakacji nad morzem”, z ofertami rejsów łodziami ze szklanym dnem oferujących turystom podziwianie okolicznych krajobrazów/jaskiń/klifów/plaż itp. oraz podwodnego świata z całym jego bogactwem. Skuszeni obietnicą, niesamowitymi zdjęciami w folderach reklamowych oraz dodatkowym rabatem oferowanym przez sprzedawcę (zazwyczaj 10%) decydujecie się podjąć wyzwanie i dołączyć ów rejs do listy wakacyjnych atrakcji.

W większości przypadków okazuje się niestety, że szumnie zapowiadane szklane dno jest tylko niewielkim oszklonym prostokątem na środku naszego środka transportu, a dopchanie się do niego graniczy wręcz z cudem, jeżeli uprzednio nie wybraliśmy strategicznego miejsca. Jeżeli już nam się udało uzyskać dostęp lub zająć owe korzystne miejsce okazuje się, że ryby zastrajkowały lub postanowiły dopuścić się sabotażu i konsekwentnie nie pokazują swojego oblicza. Tak więc jedynie pozostaje nam tęskne zaglądanie w nieprzejednane szaro-zielone czeluście wodnej otchłani i podziwianie bliżej nieokreślonej roślinności, która tylko sporadycznie i z umiarkowanym zaciekawieniem zagląda do nas prze szklane okno. I gdyby nie te krajobrazy, gdyby nie ta lekka bryza przyjemnie chłodząca nasze twarze, mielibyśmy wrażenie, że delikatnie mówiąc, daliśmy się naciągnąć na całkiem zwyczajny rejs po zwyczajnym morzu, bez zwyczajnych szarych ryb a tym bardziej tych kolorowych i tropikalnych.

Ja właśnie takiego rejsu zasmakowałam będąc w hiszpańskim Costa Brava, o czym można przeczytać pod linkiem. Nic więc dziwnego, że będąc na Minorce i mając w ręce kolejny kolorowy folder z atrakcyjną ofertą rejsu katamaranem po zatoce, delikatnie mówiąc, podchodziłam do całej sprawy sceptycznie. Zwłaszcza do zdjęć przedstawiających podwodny świat – główną atrakcję.

Postanowiłam jednak zaryzykować i popłynąć. Zapytacie, co mnie przekonało? A mianowicie czas trwania rejsu – aż godzina, trasa rejsu – przewidywała ona opłynięcie całej zatoki dookoła (około 15 km), a co za tym idzie obejrzenie z pokładu najważniejszych atrakcji Mao oraz inna budowa oszklonego dna statku – ale o tym później.

Katamaran wyruszył z portu w Mao i skierował się wzdłuż północnego brzegu zatoki. Wraz z wiejącym zimnym wiatrem na górnym pokładzie (ciepłe odzienie jest niezbędne nawet, wydawałoby się, w upalny dzień) mijałam kolejne ciekawe miejsca znajdujące się w jej obrębie: wyspę Pinto z dawną brytyjską bazą wojskową Base Naval z XVIII wieku, stocznią i więzieniem, okazałą XIII-sto wieczną posiadłość „Predio de San Antoni”, znaną także pod nazwą „Golden Farm”, farmy omułków (hiszp. mejilloneras), dom zbudowany na wodzie, nazywany la casa Venecia, cmentarz anglo-amerykański oraz wyspę Plana zwaną Wyspą Kwarantanny, która od XIII wieku była miejscem odizolowania dla wszystkich nowo przybyłych osób na Minorkę. W ten sposób katamaran dotarł do sztucznie zbudowanego kanału Canal de Sant Jordii, który oddziela wyspę de Llatzeret od reszty Minorki. Dalszy rejs odbywał się wzdłuż uroczej zatoki Cala Teulera, z której rozpościera się niesamowity widok na potężną i rozległą fortecę de la Mola po jej wschodniej stronie oraz na szpital dla trędowatych z podwójnym, wysokim murem po jej zachodniej stronie. Szpital ten prężnie działał w latach 1817-1917, natomiast forteca miała zabezpieczać wejście do portu Mahon przed ewentualnymi agresorami. Stąd też dobrze są widoczne pozostałe budowle fortyfikacyjne: wieża Torre de Defensa, pozostałości fortu San Felipet i wieża Torre San Felipet, 6 stanowisk strzelniczych osłoniętych barbetami, wieża Torre d'en Penjat i wiele innych.

Stąd już tylko kilka węzłów morskich na otwarte wody Morza Śródziemnego – skalistej zatoki Cala del Clot. Tam łódź wyraźnie zwolniła i krążyła wokół dzikiego nabrzeża, aby każdy spokojnie mógł obejrzeć podmorską faunę i florę – główną atrakcję.

Katamaran posiada 2 płozy. Każda płoza wyposażona została w ławeczkę, która ciągnie się przez całą jej długość, a po obu jej stronach znajdują się oszklone „okna”, które umożliwiają swobodną obserwację. Powierzchnia tych okien, ilość miejsca oraz fakt, że załoga dość długo pływała praktycznie w tym samym miejscu tak, aby każdy mógł się nacieszyć widokiem podwodnego świata, przemawia na korzyść tego rejsu. Również sam podwodny krajobraz zrobił na mnie dość duże wrażenie. Można było zobaczyć kilka różnorodnych gatunków ryb, może nie kolorowych, ale były to bardzo liczne ławice, całe mnóstwo meduz, których różowo-pomarańczowe „kapelusze” unosiły się swobodnie w wodzie, a do tego wszystkiego niesamowite dno morskie z potężnymi skałami porośniętych podwodnymi trawnikami i przyczepionymi do ich powierzchni jeżowcami. Patrzyłam jak zaczarowana na te niezwykłe obrazy przede mną zapominając o wszystkim i wszystkich dookoła, nawet o tym, żeby robić zdjęcia. Jedynym minusem tej atrakcji były bolące później nieco plecy, gdyż, aby dobrze zobaczyć to wszystko, należało odrobinę nienaturalnie wygiąć ciało – siedząc prosto na ławeczce moje oczy znajdowały się na wysokości górnej krawędzi szklanego okna.

Po tym fascynującym podwodnym spektaklu katamaran ruszył w powrotną drogę do portu, opływając tym razem południowy brzeg zatoki. Tutaj także można było zobaczyć ciekawe miejsca jak: zatokę Cale Fonts z równo przycumowanymi mniejszymi łodziami i jachtami, miasteczko Es Castell z jego charakterystycznymi czerwonymi domami oraz naturalnym portem w zatoce Cala Corb, wyspę del Rei nazywaną niegdyś Krwawą Wyspą (nazwa wywodzi się od działalności brytyjskiego szpitala wojskowego założonego tutaj w XVIII wieku), wcześniej na tą wyspę przybył hiszpański król Alfonso III w 1287 roku w celu podboju Minorki, dawną siedzibę admirała Collingwooda (tzw. Collingwood House), a obecnie Hotel del Almirante, zatokę Cala Figuera oraz panoramę miasta Mao, które położone jest tarasowo na naturalnych stromych klifach.

W ten oto sposób dobiegł końca ten godzinny rejs. Warto jeszcze na koniec zaznaczyć, że podczas całej wycieczki z głośników rozlegał się donośny głos przewodnika, który w kilku językach zapoznawał zgromadzonych turystów z najważniejszymi informacjami o mijanych kolejno atrakcjach/zabytkach. Natomiast sam katamaran wyposażony został w mini-barek, w którym można było zakupić napoje chłodzące (również te procentowe) oraz przekąski.

Kilka słów na zakończenie

Mahón jest ciekawym miastem z kilku powodów. Po pierwsze jego malownicza i ogromna zatoka z całym bagażem własnych atrakcji. Po drugie jego niespotykane usytuowanie na skale, które powoduje, że dumnie góruje ono nad całym obszarem. Po trzecie kontrast jego ciasnych i niesamowicie wąskich uliczek, w których ledwo co mieści się pojedynczy samochód z potężnymi i monumentalnymi budowlami sakralnymi, które położone są przy niewielkich placykach. Zdecydowanie jest to miejsce, które warto odwiedzić. Ja osobiście nie miałam w planach zwiedzania Maó – zadecydował o tym tylko przypadek. I z perspektywy czasu muszę się przyznać, że była to jedna z bardziej udanych wypraw podczas mojej wizyty na Minorce.

3. Główne atrakcje

Muzea w mieście Mahon i jego okolicach

Muzeum Minorki:
jego ekspozycję stanowią zbiory archeologiczne dotyczące historii wyspy od prehistorycznych czasów do XX wieku i została podzielona na działy: pierwsi mieszkańcy, kultura talayotic, okres rzymski i bizantyjski, okres islamski do XVII wieku, Minorka XVIII wieku, Port w malarstwie, dział kartografii, Minorka w XIX i XX wieku, malarstwo XX wieku. Obiekt znajduje się przy ulicy Av. Doctor Guardio.
Muzeum Museu Hernández Sanz - Hernández Mora:
ekspozycję muzeum stanowi prywatna kolekcja rodziny Mora – meble, mapy, obrazy i wartościowe dokumenty z okresu XVII-XX wiek.. Obiekt zlokalizowany jest w Klasztorze del Carme, wejście od placu del Princep.
Muzeum Żałobne Funerario:
adres: Cami Trepuco.
Muzeum Wojskowe:
otwarte w 1981 roku w miejscu dawnych koszar. Ekspozycję stanowią eksponaty militarne odzwierciedlające historię wojskową wysp na przestrzeni stuleci XVI-XX. W jej skład wchodzą armaty, karabiny Vickers, lunety optyczne i inne. Adres: Es Castell, Plac Explanada.

Zabytki i interesujące obiekty w mieście Mahon (Mao)

Teatr Principal – czteropiętrowy teatr komedii otwarty w grudniu 1829 roku, zbudowany w stylu klasycznych włoskich teatrów. Przed teatrem znajduje się trzymetrowy pomnik z brązu autorstwa Maties Quetglas z Ciutadelli, który przedstawia grecką muzę komedii Thalię (2001).
Principal de Guàrdia – budynek z 1786 roku zbudowany podczas brytyjskiej okupacji wyspy jako siedziba straży. Charakteryzuje się czerwoną fasadą i militarnymi ozdobami kamiennymi.
Brama Portal de Sant Roc – zbudowana około 1359 roku, posiada 2 wieże obronne. Jest to jedyna pozostałość po średniowiecznych murach okalających ówczesne miasto.
Kościół Iglésia de Santa Maria de Maó – zbudowany w latach 1748-1772 na fundamentach dawnego, XIII-sto wiecznego kościoła gotyckiego. Jego znakiem rozpoznawczym są monumentalne organy z 1810 roku zbudowane przez Francisco Otter i Joan Kiburz (wymiary: 15 metrów wysokości, 9 metrów szerokości)
Gobierno Militar – dawny Dom Królów, przekształcony przez Brytyjczyków na Dom Gubernatora, obecnie siedziba wojskowa w Minorce. Ten wyjątkowy piętrowy budynek, w kształcie litery U z dużymi, półokrągłymi oknami, żółto-białą fasadą mieści się przy ulicy Carrer d'Isabel II przy numerze 20.
Kościół i klasztor de Sant Francesc – budowany w latach 1719-1792 na fundamentach gotyckiego kościoła z 1459 roku. Wnętrze kościoła zdobione jest w stylu barokowym. Znakiem rozpoznawczym tej jednonawowej świątyni jest wyjątkowy romański portal wejściowy. Natomiast klasztor zbudowany został na planie kwadratu i od 1835 roku, po konfiskacie, zmieniano jego kolejne funkcje do dzisiejszego Muzeum Minorki.
Kościół Iglesia de la Concepcio – zbudowany w 1749 roku w stylu grecko-bizantyjskim, na planie krzyża. Pierwotnie była to świątynia prawosławna, a od 1868 roku została przekształcona na kościół katolicki.
Kościół Iglesia de Sant Antoni – średniowieczna kaplica, przebudowana w 1790 roku w stylu neoklasycystycznym. Obecnie własność banku. Mieści się przy ulicy Carrer s'Arraval 32.
Klasztor de la Concepcio – zbudowany na przełomie lat 1616-1623. Z zewnątrz właściwie widoczna jest tylko fasada tego kościoła – reszta zabudowana jest okolicznymi budynkami.
Kościół i klasztor del Carme – budowane w latach 1726-1808 w neoklasycystycznym stylu. Dwupiętrowy klasztor zbudowany został na planie kwadratu z centralnym dziedzińcem. Obecnie część klasztoru mieści bibliotekę i muzeum Museu Hernández Sanz - Hernández Mora a także targowisko.
Pałac Palau Oliver – trzypiętrowy dwór zwieńczony wieżą obserwacyjną, zbudowany na przełomie XVIII i XIX wieku na zlecenie Llorenç Oliver i Morillo.
Casa Mir – czteropiętrowy dom zaprojektowany przez Francesc Femenías, położony na skale. Jego główna elewacja skierowana jest do wejścia do portu.
Centrum Naukowe i Artystyczne Ateneu de Mao – mieści się tutaj m.in. Muzeum Historii Naturalnej (obecnie nieczynne z powodu reorganizacji), sala d'Actes A. Victory Taltavull, sala Màrius Verdaguer, sala zgromadzeń Fernando Rubió i Tudurí, biblioteka oraz sala Vives Llull. Adres: Carrer Sa Rovellada de Dalt 25.
Ratusz – zbudowany w 1613 roku w stylu barokowym. Co ciekawe zegar mieszczący się we frontowej ścianie ratusza pochodzi z 1731 roku, a złożył go Mr. Windonill w Londynie.
Port – naturalny port o długości prawie 6 km - drugi co do wielkości naturalny port w Europie. XVIII wiek był bardzo burzliwym okresem dla portu i wyspy, kiedy to toczyły się tutaj nieustanne walki i bitwy o przejęcie wyspy - przechodziła ona bezustannie z rąk do rąk pomiędzy Brytyjczykami, Francuzami oraz Hiszpanami. Dopiero w 1802 roku wyspa powróciła ostatecznie w strefę wpływów Hiszpanów na mocy traktatu z Amiens.
Wiatrak Molí del Rei – zbudowany na początku XVIII wieku, odnowiony w 2005 roku. Obecnie istnieje możliwość wejścia na wieżę wiatraka i podziwianie panoramy Mahon – można zobaczyć m.in. twierdzę la Mola oraz górę el Toro.
Wyspa Illa del Rei (Bloody Island) – na wyspie można zwiedzić pozostałości wczesnochrześcijańskiej bazyliki oraz dawnego szpitala wojskowego zbudowanego przez Brytyjczyków. Szpital działał jeszcze do 1960 roku i mieści się w nim także kaplica z 1784 roku San Carlos.

Punkty widokowe w mieście Mahon:

Mirador de Sant Francesc – punkt widokowy znajduje się w ogrodach klasztoru Convent de Sant Francesc;
Pont des General – punkt widokowy znajduje się na wąskiej uliczce łączącej miasto z portem, przecznicy Carrer d'Isabel II;
Mirador de ses monges – punkt widokowy znajduje się na końcu wąskiej uliczki, która swój początek ma tuż obok klasztoru Convent de la Concepcio;
Mirador del Pont des Castell – taras widokowy zlokalizowany jest na końcu wąskiej uliczki Carrer Pont d'es Castell;
Mirador de la Miranda – zlokalizowany na placu Placa de la Miranda.

Plaże w okolicach miasta Mahon:

Es Murtarniewielka, bardzo wąska plaża z ciemnym, średniej wielkości żwirem, użytkowana głównie przez okolicznych mieszkańców. Jej nazwa pochodzi od krzewu mirtu (mutra), który porasta obficie sąsiednie wzniesienia. Plaża mieści się w małym miasteczku o tej samej nazwie, na wschód od Mahon.
Mesquidaszeroka plaża położona na północ od miasteczka Sa Mesquida. Plaża znajduje się w przepięknej zatoce ograniczonej z dwóch stron wysuniętymi klifami – Punta de sa Torre (na którym wznosi się dawna defensywna wieża zbudowana przez Brytyjczyków w 1799 roku) oraz Morro de Tramuntana. Dodatkowo plaża jest podzielona na dwie części przez skały (S’Arenal Gran oraz S’Arenal Petit). Żółto-pomarańczowy piasek doskonale kontrastuje z błękitem morza i zielenią okolicznych niewielkich pagórków.

4. Przydatne informacje

Muzeum Minorki

wstęp: 2,40€ dorosły, 1,20€ ulgowy, dzieci wstęp wolny
godziny otwarcia:
listopad-marzec WT-PT 9:30-14:00, SB i ND 10:00-14:00
kwiecień-październik Wt-SB 10:00-14:00 i 18:00-20:30, ND 10:00-14:00

Muzeum Hernández Sanz - Hernández Mora

godziny otwarcia: PN-SB 10:00-13:00

Wiatrak Molí del Rei

wstęp: wolny
godziny otwarcia: PN-PT 9:30-14:300, PN i CZ 17:30-20:00

Muzeum Żałobne Funerario

wstęp: wolny
godziny otwarcia: codziennie 9:00-18:00

Muzeum Wojskowe

wstęp: 3,00€
godziny otwarcia:
wrzesień-maj PN, ŚR i PT 10:00-13:00 oraz w pierwszą niedzielę każdego miesiąca
czerwiec-sierpień PN-PT 10:00-13:00 oraz w pierwszą niedzielę każdego miesiąca

Lazareto - wyspa Illa del Llatzeret

wstęp: 15,00€ dorośli, 7,50€ dzieci (cena obejmuje rejs na wyspę oraz zwiedzanie)
zwiedzanie: w każdą niedzielę od 28 lipca do 13 października z przewodnikiem, wyjazd z portu Mahon o 9:30 (przewoźnik Yellow Catamarans)